Αεί.
Πάλλεται η αυγή σε οριζόντια γραμμή
Την ώρα τη νεκρή που η φύση υποχωρεί
Σε νέα Ανατολή, έτοιμη να εκραγεί
Προβάλλεται η ψυχή στην παλλέτα την υγρή
Η θάλασσα βουβή, παραδομένη αδημονεί,
εις των Ιχθύων τη σιγή, στο θαύμα να δεθεί.
Με των πουλιών το στρόβιλο, η ζέση στωική
Και η νιόση αναβλύζει χρώματα διαφανή
Με δύναμη και ορμή γεννιέται η μορφή
Η θάλασσα καθάρια, ενώνει ουρανό και γη
Ο ήλιος καθρεφτίζεται την ύστατη στιγμή
Ενώπιον της πλάσης με συναίνεση ιερή
Η μία συμπλήρωνε την άλλη / λέξη λέξη
Μαρίες και οι δύο
Το ποίημα δομήθηκε λέξη-λέξη, στίχο-στίχο και εικόνα-εικόνα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου