εν λήμνω 1.

©monet

Κοίτα, είναι ξεκάθαρο πια: δε χαρίζεται κανείς.
Καθείς κοίτα, την χάρη και την χαρά. Τι απλουστεύσεις,
τι γενικεύσεις, δεν είναι έτσι.
Είναι άχαροι οι άνθρωποι,
αχέροντες,
στα νερά τους κάνουν βαρκάδα οι εξαιρέσεις κι οι εξειδικεύσεις.
Βουλιάζει εντός ο κόσμος.
(Κι) οι πιο ωραίες λέξεις, που έχω μάθει
χωράνε μέσα τους ολόκληρη την λέξη ποίηση. Καμιά
φορά για ν' αποφύγω την καταβύθιση, σκέφτομαι λέξεις,
όπως κο(μ)πος-το-ποίηση.
Χαρο-ποίηση: χάρη, χαρά, χάρος. Κοίτα,
είναι ξεκάθαρο πια, δεν πεθαίνει κανείς. Καθείς κοίτα, την χάρη και την χαρά.
Δεν είναι έτσι.
Πρέπει να γλιτώσω -βουλιάζω-
εμπρός!
Όσες λέξεις μπορώ να σκεφτώ γρηγορότερα με β' συνθετικό την -ποίηση.
Να! Μια μεγάλη οικογένεια λέξεων.
Γεμάτη χαρά.
Γεμάτη χάρη.
Γεμάτη χάρο.
Τόσο ξεκάθαρο,
όσο ανώφελο.

*εκείνη μίλησε με γράμματα πλαγιαστά / εκείνος μίλησε με γράμματα παχιά.

Όπου εκείνη, Νεφέλη / όπου εκείνος, Σταμάτης.

>> το κείμενο δημιουργήθηκε με την συνέχιση κάθε επόμενου στίχου μέσω sms ενώ ο ένας βρισκόταν σε νησί κι η άλλη σε στεριά.