Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

φθορά.

©Dali

 [εδώ μπορείτε να ακούσετε έναν ρυθμό 2/4]

 Μαδημένες ώρες
πέταλο πέταλο, φύλλο φύλλο,
αδιάκοπος ρυθμός 2/4
της φθοράς.
Γιατί βέβαια, έχουν οι άνθρωποι κάθε τόσο να λογαριάζουν και την φθορά.
Να τη πάλι, μπλέκεται η φθορά!
Φθίνει, φτάνει, φτύνει, φύσει άφατη, φαιά, φρουρά της πλήξης ή φορέας της
ή
μήπως ο αμφορέας της; Η απάντηση περιττή. Δες
μάζεψαν πάλι πύον οι σταλαγμίτες. Τόσο διήρκησε ένα σου βλεφάρισμα.
Βλέφαρο ανοίγει, βλέφαρο κλείνει,
βλέφαρο βλέφαρο,
αδιάκοπος 2/4 ρυθμός
του μονταζ.
Ίσως, εν πάσει περιπτώσει, αιώνας δεν είναι μονάδα μέτρησης, είναι επούλωση για μερικά χιλιοστά.


*εκείνη μίλησε με γράμματα στητά / εκείνος μίλησε με γράμματα πλαγιαστά.
Όπου εκείνη, Νεφέλη / όπου εκείνος, Σταμάτης. 

>> το κείμενο αυτό δημιουργήθηκε με την συνέχιση του επόμενου στίχου από τον έναν ύστερα από την αποκάλυψη των δύο τελευταίων λέξεων του προηγούμενου στίχου από τον άλλον σε ταυτόχρονο chatting. Η ενοποίηση γίνεται ύστερα από την αποκάλυψη των πλήρων στίχων χωρίς καμία μετέπειτα επεξεργασία.
Ετικέτες

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αποκαλόκαιρο*

Σου είπα, Όσα ξεκινήσαμε διαδικαστικά κι απρόθυμα, βρίσκονται απείθαρχα πεταμένα σε ξεχασμένα οστεοφυλάκια της μνήμης. “Και μας ευγνωμονούν”, συμπλήρωσες. "Και μας ευγνωμονούν, όπως θες", σου είπα. Η ευγνωμοσύνη κι η συγχώρεση επειδή είναι οι δύο όψεις του τέλους, είτε στοιβαγμένο σε δημοτικά οστεοφυλάκια ή ιδιωτικά συρτάρια με αναμνηστικά. "Αλλά και δε τα αφοράμε, όσο κι αν μας αφορούν", συμπλήρωσα. Και σε συγκράτησα πριν πεις πως πολλές άθλιες συρραφές του χρόνου θα έπρεπε να εξοστρακίσουμε και να διαιρέσουμε τα συρτάρια με τα προϊόντα του χρόνου, προϊόντος του χρόνου. Ήξερα πως θα μπλέξεις το νήμα με λέξεις, άλλη μια ακροβασία στην λήθη και την μνήμη. "Να θυμάσαι ή να ξεχνάς; Πες μου με μια λέξη" Έτσι, βιαστικά σε πρόλαβα. Και σε συγκράτησα γνωρίζοντας πως θα πεις πως πολλές άθλιες συρραφές του χρόνου θα έπρεπε να εξοστρακίσουμε και να διαιρέσουμε τα συρτάρια με τα προϊόντα του χρόνου, προϊόντος του χρόνου. Κι εσύ μ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

εν λήμνω 1.

©monet Κοίτα, είναι ξεκάθαρο πια: δε χαρίζεται κανείς. Καθείς κοίτα, την χάρη και την χαρά. Τι απλουστεύσεις, τι γενικεύσεις, δεν είναι έτσι. Είναι άχαροι οι άνθρωποι, αχέροντες, στα νερά τους κάνουν βαρκάδα οι εξαιρέσεις κι οι εξειδικεύσεις. Βουλιάζει εντός ο κόσμος. (Κι) οι πιο ωραίες λέξεις, που έχω μάθει χωράνε μέσα τους ολόκληρη την λέξη ποίηση. Καμιά φορά για ν' αποφύγω την καταβύθιση, σκέφτομαι λέξεις, όπως κο(μ)πος-το-ποίηση. Χαρο-ποίηση: χάρη, χαρά, χάρος. Κοίτα, είναι ξεκάθαρο πια, δεν πεθαίνει κανείς. Καθείς κοίτα, την χάρη και την χαρά. Δεν είναι έτσι. Πρέπει να γλιτώσω -βουλιάζω- εμπρός! Όσες λέξεις μπορώ να σκεφτώ γρηγορότερα με β' συνθετικό την -ποίηση. Να! Μια μεγάλη οικογένεια λέξεων. Γεμάτη χαρά. Γεμάτη χάρη. Γεμάτη χάρο. Τόσο ξεκάθαρο, όσο ανώφελο. *εκείνη μίλησε με γράμματα πλαγιαστά / εκείνος μίλησε με γράμματα παχιά. Όπου εκείνη, Νεφέλη / όπου εκείνος, Σταμάτης. >> το κείμενο δημιουργήθηκε με την συνέχιση κάθε επό...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

αεί

Αεί. Πάλλεται η αυγή σε οριζόντια γραμμή Την ώρα τη νεκρή που η φύση υποχωρεί Σε νέα Ανατολή, έτοιμη να εκραγεί Προβάλλεται η ψυχή στην παλλέτα την υγρή Η θάλασσα βουβή, παραδομένη αδημονεί, εις των Ιχθύων τη σιγή, στο θαύμα να δεθεί. Με των πουλιών το στρόβιλο, η ζέση στωική Και η νιόση αναβλύζει χρώματα διαφανή Με δύναμη και ορμή γεννιέται η μορφή Η θάλασσα καθάρια, ενώνει ουρανό και γη Ο ήλιος καθρεφτίζεται την ύστατη στιγμή Ενώπιον της πλάσης με συναίνεση ιερή Η μία συμπλήρωνε την άλλη / λέξη λέξη Μαρίες και οι δύο Το ποίημα δομήθηκε λέξη-λέξη, στίχο-στίχο και εικόνα-εικόνα
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα